مفهوم مقولة وجه در زبان روسی و مقایسة آن در زبان فارسی

اساساً وضعیت اندیشه در زبان شناسی، متکی بر دو رویکرداست: عملکردی و تطبیقی. هدف دنبال شده دراین کار تحقیقی، معرفی یک رشته مسائل مربوط به نمایان سازی تشابه و اختلاف وجه در زبان روسی و فارسی می باشد. فقط در صورت رویکرد تطبیقی درزمینة مطالعة مقولة وجه در زبان های روسی و فارسی که اجازة تعیین وجوه تشابه وتضاد را می دهد، می توان پدیده های نا محسوس را در زبان های اشاره شده، نمایان ساخت. در زبان روسی معاصر، معمولاً وجه را به سه گروه اخباری، امری و التزامی تقسیم می کنند و هم چنین این گروه ها به دو گونة مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می شوند. به عقیدة زبان شناسان، مقولة وجه عبارت است از هستة مقولة عملکردی- معنایی ذهنیت، که شامل ابزار برابر دستوری بیان رابطة گفته با واقعیت است. در دستور زبان فارسی از زبان فارسی به عنوان زبانی تحلیلی باعناصر صرفی یاد می شود. اگر چه برخی از دستور نویسان زبان فارسی، مقولة وجه را به بیش از سه دسته هم تقسیم می کنند، اما بسیاری از آن ها مقولة وجه را (همچون در زبان روسی) به سه دسته به عنوان وجوه اصلی، تقسیم می کنند و وجه دعایی به عنوان وجه غیر مستقل، فقط درادبیات کلاسیک مشاهده می شود.